οι γιατροι μου.

πρεπει να ειχα αναφερει σε καποιο προηγουμενο ποστ οτι μαθαινω αγγλικα σε κατι γιατρους στο πανεπιστημιο.

ειναι γυρω στους 6 και ισως γινουν 8.
το μαθημα ειναι κυριως συνομιλια, διοτι ενω καταλαβαινουν αν διαβασουν ενα κειμενο δεν εχουν εξασκηθει στο να μιλανε.
αυτο που μου κανει φοβερη εντυπωση ειναι το με ποση ανεση μιλανε για τα προσωπικα τους ο,τι ερωτηση και αν προκυψει.
ειτε ειναι τα ασχημα οικονομικα τους, ειτε η κακη σχεση με τον πατερα τους, ...ας κανω μια ενδεικτικη λιστα.

1) με τον πατερα μου εχω να μιλησω χρονια γιατι χωρισαν με την μητερα μου και κοψαμε επικοινωνια
2) οταν σπουδαζα εκανα διαφορες δουλειες, η αγαπημενη μου ηταν οταν δουλευα στα mcdonalds
3)ο πατερας μου ειναι υδραυλικος και δεν ειχαμε πολλα λεφτα οταν ημουν μικρος
4) στο σπιτι που μενω τωρα δεν εχει μπανιο, γιατι ουσιαστικα ο χωρος αυτος δεν προοριζοταν για σπιτι, και καθε πρωι πηγαινω στο σπιτι της πεθερας μου να κανω ντουζ

αυτο που θελω να πω ειναι οτι με ξερουν ελαχιστα παρολαυτα ειναι απιστευτα ειλικρινεις και χωρις ιχνος κομπλεξ. δεν ξερω αν αυτα τα λενε και μεταξυ τους ή βρηκαν εμενα τον ξενο για να κανουν ψυχοθεραπεια παραλληλα με το μαθημα αγγλικων, αλλα εμενα με εχουν κερδισει.

πολυ καλος τροπος να βγαζω λεφτα αλλα και να μαθαινω καλυτερα τους ιαπωνες!

υ.γ. σε επομενο ποστ περισσοτερο κουτσομπολιο χαχαχα