Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

δηλωση βομβα



Βρισκομαι στην Βραζιλια εδω και δυο εβδομαδες. Μεχρι προχτες το μονο μερος της βραζιλιας που ειχα δει ηταν η μικροσκοπικη πολη στην οποια εμενα. (Λορενα).
Δεν με παραξενεψε τοσο το οτι η πολη ηταν καπως φτωχικη και αδιαφορη αλλα το οτι οι ανθρωποι που εβλεπα στον δρομο δεν ανταποκρινονταν στην εικονα που ειχα στο μυαλο μου για τους βραζιλιανους (αντρες και γυναικες).
Σκεφτηκα, επαρχια ειναι μην εχεις υψηλες απαιτησεις και στα απομακρυσμενα χωρια της ελλαδας να πας συνηθισμενες γιαγιαδες θα βρεις και ανθρωπους που δεν ασχολουνται και πολυ με την αισθητικη τους. Περιμενε Δημητρη, ελεγα απο μεσα μου, να πας πρωτα στο Σαο Παολο ή στο Ριο και μετα να σχηματισεις αποψη.

Προχτες λοιπον μας εδωσαν μια μερα αδεια, δεν εχασα την ευκαιρια και πηρα το λεωφορειο για το Σαο Παολο. Ενας φιλος μου που μενει στο Ριο μου εβγαλε ενα τελειο προγραμμα για το τι πρεπει να δω στο Σαο Παολο, οποτε σε μια μερα καταφερα να δω αρκετα πραγματα.

Ομως ο σκοπος αυτου του ποστ δεν ειναι να γραψω τις εντυπωσεις απο το Σαο Παολο αλλα να εκφρασω την εκπληξη μου οταν διαπιστωσα πως οι κατοικοι του Σαο Παολο δεν ηταν οσο φλογεροι και χοτ λατιν λοβερς οπως ειχα στο μυαλο μου.
Τοσα χοντρα μπουτια μαζεμενα στο μετρο δεν ειχα ξαναδει στην ζωη μου. Μιλαμε για παχος και νταρντανοσυνη. Ισως οι chubby lovers να βρουν αυτο που παντα εψαχναν εδω…
Αλλα δεν ειναι μονο το παχος. Βλεποντας τα προσωπα των Βραζιλιανων διαπιστωσα πως ολες οι φυλες που εχουν μεταναστευσει εδω (ασπροι, μαυροι, ντοπιοι, ευρωπαιοι, αμερικανοι, ιαπωνες) εχουν ανακατευετει μεταξυ τους και τα χαρακτηριστικα της μιας φυλης εχουν περασει στην αλλη, χωρις αυτο να εχει ενα ομορφο αποτελεσμα.

Ισως ειμαι υπερβολικος, ισως να μην εχω ακομα σωστη αποψη για την ομορφια των βραζιλιανων. Ισως να ειχα πολυ υψηλες απαιτησεις.
Ελπιζω να μου δωθει η ευκαιρια να παω και στο Ριο για να δω τι παιζει και εκει.

Θα ακολουθησει ποστ με φωτο και εντυπωσεις απο το Σαο Παολο
Ολε ολε ολε!!!


Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

οι ιαπωνες και η θρησκεια

Οι ιαπωνες και η θρησκεια.

Μπορει να βρισκομαι στην Βραζιλια αλλα αυτο δεν σημαινει πως δεν μπορω να συνεχισω να γραφω για την Ιαπωνια. Αλλωστε για αυτο που κανουμε ειτε ημασταν στην Βραζιλια ειτε οπουδηποτε αλλου ειναι το ιδιο.

Απο καιρο καποιος μου ειχε στειλει ενα email και με ρωτησε για την σχεση που εχουν οι ιαπωνες με την θρησκεια.

Ειχα ρωτησει αρκετους φιλους και γνωστους να μου πουν την γνωμη τους για το θεμα. Δεν ειχα ψαρεψει καποια εντυπωσιακη απαντηση οποτε ειχα αναβαλλει την σχετικη δημοσιευση.

Τωρα που καθε μερα πηγαινουμε για φαϊ ολοι μαζι απο το εργαστηριο βρηκα την ευκαιρια να ρωτησω ακομα πιο πολλους ιαπωνες και να βγαλω ενα γενικο συμπερασμα.

Οι Ιαπωνες δεν εχουν καποια δυνατη συνδεση με την θρησκεια τους. Μαλλον ας το ξαναπω ετσι: Οι Ιαπωνες εχουν σχεση με την θρησκεια οσο εχει ενας μεσος ελληνας αλλα αυτοι τουλαχιστον καταλαβαινουν οτι αυτο δεν αρκει για να σε κανει πιστο σε αντιθεση με το ελληνικο: βεβαια, εγω Χριστιανος ειμαι, καθε Χριστουγεννα και Πασχα στην εκκλησια παω!

Ας το αναπτυξω λιγακι. Στην Ιαπωνια υπαρχει ο Βουδισμος (και παρα πολλα παρακλαδια του) υπαρχει και το Σιντοϊσμος (Shinto 神道). Υπαρχουν και αφθονες νεες ‘θρησκειες’ οι οποιες εχουν μοναδικο σκοπο να βρισκουν κοροϊδα και να τους τρωνε λεφτα. Αλλα ας επικεντρωθουμε στις δυο κυριες θρησκειες και στο τι σημαινουν. Ο Βουδισμος εχει αναλαβει τα ζητηματα της ζωης και του θανατου. Ειναι υπευθυνος για τις κηδειες και για την μετενσαρκωση (οταν μου ειπαν διαφοροι απο τους γιατρους μου οτι πιστευουν στην μετενσαρκωση προσπαθησα να κρατησω το σαγονι μου να μην πεσει στο πατωμα). Το Shinto εχει να κανει με τον σεβασμο για την φυση, τον κοσμο, την οικογενεια και τους πεθαμενους προγονους. Επισης η τελετη του γαμου ειναι σιντοϊστικη. Αυτο που μου εκανε τρομερη εντυπωση ειναι πως παλι καποιοι απο τους γιατρους δεν ηξεραν την συγκεκριμενη λεξη για αυτην την θρησκεια και ειχαν μια πολυ γενικη εικονα για το τι προκειται….το οτι εισαι επιστημονας αγαπητε μου δεν σημαινει οτι αγνοεις τι γινεται γυρω σου.



Οσους ρωτησα (γιατρους και μη) σχετικα με το ποια ειναι η θρησκεια τους μου ειπαν οτι πρακτικα δεν πιστευουν σοβαρα σε καποια θρησκεια αφου δεν ασχολουνται και τοσο, αλλα πιο πολυ το βλεπουν ως παραδοση και απο συνηθεια λενε οτι ειναι βουδιστες. (αυτο ακριβως που συμβαινει και στην Ελλαδα). Αρα οι πιο πολλοι μου δηλωσαν αθρησκοι.

Ενα ακομα στοιχειο για την θρησκευτικη χαλαρωτητα στην Ιαπωνια ειναι (οπως ειχα γραψει σε παλαιοτερο ποστ) οτι η τελετη του γαμου τα τελευταια χρονια μπορει να γινει σε ευρωπαϊκο στυλ με πολλες φορες παπα ο οποιος ειναι μαϊμου. (οχι το ζωο, αλλα ψευτικος παπας)

Με λιγα λογια οι Ιαπωνες (στην πλειονοτητα τους) δεν εχουν καμια σοβαρη συνδεση με την θρησκεια. Το βλεπουν απλως ως παραδοση. Αν βρεθουν εξω απο εναν ναο μαλλον θα προσευχηθουν. Μερικοι πιστευουν στην μετενσαρκωση. Καποιοι αλλοι πιστεουν στα πνευματα και στα φαντασματα.

Υ.γ. για το μονο που εχω συγχυστει σε σχεση με αυτο το θεμα ειναι πως και στην ιαπωνια υπαρχουν τα κλασσικα κοροϊδα (αν και δεν ειναι πολλοι) που πιστεουν οτι δινωντας λεφτα στην εκκλησια θα σωθει η ψυχη σου, θα παντρευτει το παιδι σου και οτι θα πας στον παραδεισο.

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

ποιος ειπε....

1) οτι οι ιαπωνες δεν ξερουν να χορευουν;;


το βιντεο δεν ειναι πολυ καλο. 
εχτες το βραδυ μας καλεσε η Astrid (απο την Βενεζουελα) να παμε σε ενα salsa club. φευγω για Βραζιλια αυριο και ειπα δεν βαριεσαι, δεν ξερω να χορευω σαλσα αλλα τουλαχιστον θα δω τους φιλους μου πριν φυγω. 
πολιτισμικο σοκ! ιαπωνες να χορευουν, να κανουν στροφες, φιγουρες, να προσκαλουν συνεχως τα κοριτσια της παρεας μας να χορεψουν!!!! ειδικα αυτο το τελευταιο με αφησε με το στομα ανοιχτο. με το που τελειωνε ο ενας ερχοταν ο αλλος. και δεν ειναι οτι ζηταγαν μονο τις δικες μας που ηταν ξενες και οσο να το κανουμε πιο εξωτικες, αλλα την ιδια αντιμετωπιση ειχαν και οι γιαπωνεζες. 
μπραβο μπραβο μπραβο. 

 2) οτι ειναι ντροπη να βαζεις μασκαρα;;;
τι να πω με αυτην την χωρα. μια ετσι μια γιουβετσι. απο την μια η διαχωριστικη γραμμη αναμεσα στα δυο φυλα ειναι σχεδον ανυπαρκτη και απο την αλλη η παρουσια των ομοφυλοφιλων στην κοινωνια ειναι κατι σαν αστικος μυθος.
εδω θελω να τονισω οτι η μασκαρα αυτη απευθυνεται στο γκεϋ κοινο αλλα πιο πολυ στα straight αγορια.
εμπρος στο δρομο που χαραξαν οι ιαπωνες εφηβοι! γιατι δεν ειναι ντροπη να βαζεις μασκαρα :)  (στην ιαπωνια τουλαχιστον)

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Takarazuka 宝塚 - Οι πιο αφοσιωμενες φανς!

ο Yoshi ο συνεταιρος του Ken εχει εναν φιλο που κανει παραγωγες Takarazuka. Επειδη ομως ειναι και καποιας ηλικιας, πριν απο λιγο καιρο αποφασισε να σταματησει την δουλεια. Ο Yoshi λοιπον θεωρησε οτι ηταν πολυ καλη ιδεα να παμε να δουμε το τελευταιο εργο του φιλου του. 



Η παρασταση ειχε δυο μερη. Το πρωτο μερος ηταν απολυτως μαγικο. Ηταν παρασταση παραδοσιακου ιαπωνικου χοροθεατρου. Τοσα υπεροχα χρωματα, σκηνικα, κοστουμια 100% ιαπωνικα, 100% απιστευτης αισθητικης και ομορφιας. Νομιζω σχεδον δακρυσα σε μια σκηνη οπου 4 χορευτριες ντυμενες με καταλευκα ρουχα χορευαν μπροστα απο εναν λευκο τοιχο καθως επεφτε πυκνο χιονι. Πρωτη φορα νομιζω ειδα τοσο εντονα την δυναμη τετοιας απλοτητας στο χρωμα. Ανατριχιασα.

Και επειδη στους Ιαπωνες αρεσει να ανακατευουν πολλα πραγματα μαζι, το δευτερο μερος της παραστασης ηταν μια προσαρμογη του An officer and a Gentleman.  Απο το απολυτα Ιαπωνικο στο πρωτο μερος, σε μια ιστορια στον αμερικανικο στρατο στο δευτερο :)

Η παρασταση ηταν καταπληκτικη, φοβερες ερμηνειες, ωραια τραγουδια, καθομασταν και στην πρωτη σειρα χαρη στις θεσεις που μας εκλεισε ο φιλος του Yoshi, το καταευχαριστηθηκαμε!

Ομως η εμπνευση για αυτο το ποστ ερχεται απο αλλου. Ερχεται απο τις πιο πιστες φανς!


ειναι αυτες οι 5 κυριες (αν και υπηρχαν και αλλες, αφθονες πιο κατω) που στεκονται ορθιες και κρατανε τα κουτια στα χερια τους. Τα κουτια εγραφαν καποια ονοματα πανω τους. Αν και καταλαβα τι ακριβως συνεβαινε ειπα να ρωτησω τον Κεν για επιβεβαιωση. 

- Τι κανουν αυτες οι γυναικες με τα κουτια;;
- Ειναι πολυ πιθανον οι αρχηγοι απο τα φαν κλαμπς των ηθοποιων. Μαζευουν τα γραμματα που γραφουν οι υπολοιποι φανς για τις ηθοποιους και αυτες τους τα παραδιδουν.
- Μπουαχαχαχαχαχα καλα το καταλαβα.

Ειχα δει και την προηγουμενη φορα φανς να τρεχουν πισω απο τις ηθοποιους και να τους δινουν λουλουδια αλλα αυτο δεν θα το φανταζομουν. 

Το κοινο του Takarazuka ειναι κυριως γυναικες απο 35 και βαλε. Ισως ειναι κατι πολυ αγνο και ρομαντικο και ομορφο και ποιητικο να εκφραζεις τον θαυμασμο σου για το ταλεντο ενος αλλου ανθρωπου γραφοντας του ενα γραμμα αλλα εγω δεν μπορουσα να σταματησω να προσπαθω να καταλαβω τι ακριβως σκεφτονταν αυτες οι γυναικες οταν εγραφαν τα γραμματα. Και απο την αλλη οι αρχηγοι των φαν κλαμπ που περιμενουν πριν και μετα την παρασταση να μαζεψουν τα γραμματα. 

Μαλλον επειδη σε εμενα δεν ειχε ξυπνησει ποτε καμια τετοια επιθυμια, να γραψω ενα γραμμα , σε εναν υπερσταρ γιαυτο να μου φαινεται περιεργο.... Οκ μου αρεσουν τα τραγουδια σου, μου αρεσει οπως χορευεις, εχεις αλλαξει την ροη της τεχνης παγκοσμιως, αλλα δεν θα κατσω να σου γραψω γραμμα. Τελικα μηπως ειμαι ενας ρηχος και επιπεδος ανθρωπος χωρις σταγονα ρομαντισμου μεσα του;;;


Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

οικολογικη συναυλια

πριν απο 2 βδομαδες περιπου πηγαμε σε μια συναυλια της πασιγνωστης τραγουδιστριας MISIA.
(απο τις μεγαλυτερες επιτυχιες της το Everything)


δεν ηθελα να παω και παρα πολυ γιατι 5 6 τραγουδια της ηξερα, τελικα αποδειχτηκε πως αξιζε τον κοπο γιατι δεν ηταν μια συνηθισμενη συναυλια. ηταν μια συναυλια αφιερωμενη στην Βιοποικιλοτητα και τα ζωα υπο εξαφανιση. Αναμεσα στα τραγουδια η MISIA εκανε ερωτησεις στο κοινο για το αν γνωριζουν ποσα ζωα βρισκονται υπο εξαφανιση στην ευρυτερη περιοχη της Οσακα, εβγαζε μικρους λογους για το οτι πρεπει να αρχισουμε να αγαπαμε παλι την Μητερα Φυση κτλ κτλ. Το αποκορυφωμα της βραδιας ηταν οταν μας ανακοινωσε πως αρκετο καιρο πριν την συναυλια ειχε βαλει ανακοινωση στο επισημο site της και καλουσε τους φαν της να ερθουν στην συναυλια ντυμενοι ως το αγαπημενο τους ζωο υπο εξαφανιση.....

στην σκηνη ανεβηκαν οι 7 διαγωνιζομενοι. ειχαμε πουλια, πολικες αρκουδες, πλακτον και στο τελος μια φαντασμαγορικη πεταλουδα.
πηγαινε διπλα στον καθενα και του ζηταγε να μας πει λιγα πραγματα για το ζωο που αντιπροσωπευε.

αχνοφαινεται η Misia διπλα στον πρωτο διαγωνιζομενο (ενα πουλι)

οχι μπραβο παντως. το να κατσεις και να φτιαξεις μονος σου για το αγαπημενο σου ζωο υπο εξαφανιση και να πας στην συναυλια να σε δει η MISIA σημαινει οτι εχεις ενα παθος στην ζωη σου;

ο νικητης επιλεχτηκε απο τα μελη της μπαντας και φυσικα την καλλιτεχνη. (δεν θυμαμαι τι κερδισε...κερδισε κατι αραγε;....)

το ποστ αυτο δεν εχει να κανει με την συναυλια που ξεφευγει λιγο απο τα συνηθισμενα αλλα πιο πολυ με το οτι οι ιαπωνες εχουν εκατονταδες διαφορετικα προσωπα που μπορει να κυμαινονται απο την καταθλιψη, απο τον ρομποτισμο, απο τα περιεργα φετιχ, απο την αφελεια και τελος απο το να ντυνονται ως το αγαπημενο ζωο τους υπο εξαφανιση και να πηγαινουν στην συναυλια για την Βιοποικιλοτητα!

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Μπραζιλ - FITE

Δεν ειχα γραψει τιποτα τοσο καιρο γιατι ακομα προσπαθω να προετοιμαστω ψυχολογικα για αυτο που προκειται να περασω στην Βραζιλια.

Την αλλη Δευτερα φευγω για Βραζιλια για ενα μηνα περιπου. Και οχι δεν ειναι για ξεφρενο κλαμπινγκ, μπανια και ηλιοθεραπειες. Θα παω με τους πολυαγαπημενους μου συναδελφους απο το εργαστηριο για να κανουμε το πειραμα που ετοιμαζαμε ολους τους προηγουμενους μηνες (αυτοι το ετοιμαζαν χρονια ολοκληρα βεβαια).

Δεν πιστευω οτι θα ενθουσιαστει κανεις με το αντικειμενο του πειραματος αλλα ας κανω ενα κοπο να εξηγησω. Στο εργαστηριο ετοιμαζουμε κατι σαν τηλεσκοπιο το οποιο θα πεταξει στην ατμοσφαιρα της Γης δεμενο σε ενα αεροστατο. Οσο πεταει θα προσπαθησει να συλλεξει ακτινοβολια απο καποιους στοχους-πλανητες που πιστευουμε οτι μοιαζουν με την Γη (δηλαδη οτι μπορει να υπαρχουν ιχνη νερου και παρομοιας ατμοσφαιρας). το πειραμα το λενε FITE: Far-ifrared Interferometric Telescope Experiment.

Οποτε θα πρεπει να ειμαστε εκει ενα μηνα και βαλε για να το προετοιμασουμε, να το απογειωσουμε και να συλλεξουμε τα δεδομενα.

Αυτο που φοβαμαι ειναι οτι αυτο που περασα το καλοκαιρι στο Death Lab για μια εβδομαδα, στην Βραζιλια θα ειναι για πολλαπλασιο χρονο. Εμαθα απο τους συναδελφους οτι πριν απο δυο χρονια που ειχαν ξαναπαει στην βραζιλια ειχαν ενα ρεπο καθε 2 εβδομαδες! οου γιεα.

Τελος παντων. Ας μην βγαζω βιαστικα συμπερασματα.

Δεν ξερω κατα ποσο θα εχω ορεξη και ενεργεια για να μεταφερω τι συμβαινει στην βραζιλια, γιαυτο μεχρι τα Χριστουγεννα τα ποστ ισως αραιωσουν δραματικα. (23 Δεκεμβριου προβλεπεται η επιστροφη....)

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

περιπετειες στους δρομους της Ιαπωνιας: otoshimono 落とし物

σημερα θα γραψω την τελευταια περιπετεια που ειχα στον δρομο. (ελπιζω πραγματικα να ειναι η τελευταια, αρκετα τραβηξα!)

-otoshimono = πραγμα που επεσε.-

πριν απο 2 εβδομαδες περιπου οδηγουσα απο το πρωι πρωι απο το σπιτι στο νοσοκομειο. 
καθως περιμενα σε ενα κοκκινο φαναρι, σταματαει διπλα μου μια νταλικα. βγαινει ο οδηγος απο το παραθυρο και μου λεει:
πρεπει να σου επεσε το πορτοφολι 300μετρα πιο πισω. τα χανω στιγμιαια και σκεφτομαι οτι μαλλον δεν καταλαβα καλα τα ιαπωνικα του
πρωινιατικα ακομα με την τσιμπλα στο ματι. τον ευχαριστω, αναβει πρασινο το φαναρι και ξαναξεκινησα με ενα τρομερο αγχος. 
λες; μα δεν μπορει θα το εβλεπα, η τσαντα ηταν στο καλαθι μπροστα, αν ειχε πεσει θα το ειχα δει σιγουρα!!!
για να γυρισω στο υποτιθεμενο σημειο πτωσης του πορτοφολιου θα επρεπε να κανω ολοκληρο κυκλο και δεν ειχα πολλη ωρα γιατι θα αργουσα στο μαθημα.
οποτε, αποφασισα να παω στο νοσοκομειο και να γυρισω αργοτερα να ψαξω για το πορτοφολι. οι μαθητες μου πανω απο ολα! (....)
3 ωρες μαθημα μες το αγχος και την αγωνια. 
φευγω απο το νοσοκομειο και ξανακανω την πρωινη διαδρομη. πουθενα το πορτοφολι. μαλιστα λεω, πολυ ωραια!
φτανω στο πανεπιστημιο και αρχησα να ψαχνω για τα πλησιεστερα αστυνομικα τμηματα. 
δεν προλαβω να ολοκληρωσω την ερυενα και χτυπαει το κινητο:
`ο κυριος κοντοπουλος; απο την γραμματεια του πανεπιστημιου σας τηλεφωνω.`
`μαλιστα εγω ειμαι῾
`πριν απο λιγο πηραν τηλεφωνο απο την αστυνομια, καποιος βρηκε το πορτοφολι σας και το πηγε στο τμημα`
`γιουπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!` (οκ δεν της ειπα γιουπι)

μου εδωσε το τηλεφωνο του τμηματος και τον κωδικο που ειχε το πορτοφολι μου για να μιλησω με τον υπευθυνο. 
παιρνω τηλ και με ενημερωνει η αστυνομικος οτι εχουν το πορτοφολι μου! την χιλιοευχαριστησα και της ειπα οτι θα πηγαινα την επομενη μερα να το παρω. 

την επομενη μερα φτανω στο τμημα και παω στο καταλληλο γραφειο. 
πριν προλαβω να πω κατι αρχιζει να χαχανιζει γλυκοπονηρα. 
`για το πορτοφολι ειστε ετσι δεν ειναι; σας καταλαβα απο την φωτογραφια στην ταυτοτητα`
μου δινει ενα χαρτι να υπογραψω. 
το εν λογω χαρτι ειχε ο,τι πληροφορια για μενα μπορειτε να φανταστειτε. μεχρι και σε ποιο βιντεοκλαμπ ειμαι γραμμενος!!!!
χριστουλι μου σκεφτηκα, αυτο εννοουνε αυτοι οι αριστεροι οταν λενε οτι μας εχουν ολους φακελωμενους. χεχεχε 
παιρνω το πορτοφολι μου ολο χαρα και ετοιμαζομαι να φυγω. με σταματαει και μου λεει:
`αυτο ειναι το ονομα και το τηλεφωνο αυτου που εφερε το πορτοφολι, αν και μας ειπε οτι δεν χρειαζεται αν θελετε καλο θα ηταν να τον παρετε τηλεφωνο να 
τον ευχαριστησετε.`
παιρνω το χαρτι και διαβαζω το ονομα....κατι σε Ινδια μου εκανε. 

χαρουμενος που ειχαν σωθει ολες οι καρτες μου, σκεπτομενος ποσο τυχερος ειμαι που ζω σε μια τετοια χωρα καβαλησα το μηχανακι 
μου για αλλη μια φορα, ετοιμος για νεες περιπετειες!

υ.γ. τελικα δεν τον πηρα τηλεφωνο γιατι πραγματικα ειχα χιλια πραγματα στο μυαλο μου
υ.γ.2 θελω πραγματικα να πιστεψω οτι κατι τετοια θα συνεβαινε και στην ελλαδα αλλα μου ειναι δυσκολο



ζητω η Ιαπωνια, οι κατοικοι της και η οργανωση της!!!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...