περιπετειες στους δρομους της Ιαπωνιας: otoshimono 落とし物

σημερα θα γραψω την τελευταια περιπετεια που ειχα στον δρομο. (ελπιζω πραγματικα να ειναι η τελευταια, αρκετα τραβηξα!)

-otoshimono = πραγμα που επεσε.-

πριν απο 2 εβδομαδες περιπου οδηγουσα απο το πρωι πρωι απο το σπιτι στο νοσοκομειο. 

καθως περιμενα σε ενα κοκκινο φαναρι, σταματαει διπλα μου μια νταλικα. βγαινει ο οδηγος απο το παραθυρο και μου λεει:

πρεπει να σου επεσε το πορτοφολι 300μετρα πιο πισω. τα χανω στιγμιαια και σκεφτομαι οτι μαλλον δεν καταλαβα καλα τα ιαπωνικα του

πρωινιατικα ακομα με την τσιμπλα στο ματι. τον ευχαριστω, αναβει πρασινο το φαναρι και ξαναξεκινησα με ενα τρομερο αγχος. 

λες; μα δεν μπορει θα το εβλεπα, η τσαντα ηταν στο καλαθι μπροστα, αν ειχε πεσει θα το ειχα δει σιγουρα!!!

για να γυρισω στο υποτιθεμενο σημειο πτωσης του πορτοφολιου θα επρεπε να κανω ολοκληρο κυκλο και δεν ειχα πολλη ωρα γιατι θα αργουσα στο μαθημα.

οποτε, αποφασισα να παω στο νοσοκομειο και να γυρισω αργοτερα να ψαξω για το πορτοφολι. οι μαθητες μου πανω απο ολα! (....)

3 ωρες μαθημα μες το αγχος και την αγωνια. 

φευγω απο το νοσοκομειο και ξανακανω την πρωινη διαδρομη. πουθενα το πορτοφολι. μαλιστα λεω, πολυ ωραια!

φτανω στο πανεπιστημιο και αρχησα να ψαχνω για τα πλησιεστερα αστυνομικα τμηματα. 

δεν προλαβω να ολοκληρωσω την ερυενα και χτυπαει το κινητο:

`ο κυριος κοντοπουλος; απο την γραμματεια του πανεπιστημιου σας τηλεφωνω.`

`μαλιστα εγω ειμαι῾

`πριν απο λιγο πηραν τηλεφωνο απο την αστυνομια, καποιος βρηκε το πορτοφολι σας και το πηγε στο τμημα`

`γιουπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!` (οκ δεν της ειπα γιουπι)

μου εδωσε το τηλεφωνο του τμηματος και τον κωδικο που ειχε το πορτοφολι μου για να μιλησω με τον υπευθυνο. 

παιρνω τηλ και με ενημερωνει η αστυνομικος οτι εχουν το πορτοφολι μου! την χιλιοευχαριστησα και της ειπα οτι θα πηγαινα την επομενη μερα να το παρω. 

την επομενη μερα φτανω στο τμημα και παω στο καταλληλο γραφειο. 

πριν προλαβω να πω κατι αρχιζει να χαχανιζει γλυκοπονηρα. 

`για το πορτοφολι ειστε ετσι δεν ειναι; σας καταλαβα απο την φωτογραφια στην ταυτοτητα`

μου δινει ενα χαρτι να υπογραψω. 

το εν λογω χαρτι ειχε ο,τι πληροφορια για μενα μπορειτε να φανταστειτε. μεχρι και σε ποιο βιντεοκλαμπ ειμαι γραμμενος!!!!

χριστουλι μου σκεφτηκα, αυτο εννοουνε αυτοι οι αριστεροι οταν λενε οτι μας εχουν ολους φακελωμενους. χεχεχε 

παιρνω το πορτοφολι μου ολο χαρα και ετοιμαζομαι να φυγω. με σταματαει και μου λεει:

`αυτο ειναι το ονομα και το τηλεφωνο αυτου που εφερε το πορτοφολι, αν και μας ειπε οτι δεν χρειαζεται αν θελετε καλο θα ηταν να τον παρετε τηλεφωνο να 

τον ευχαριστησετε.`

παιρνω το χαρτι και διαβαζω το ονομα....κατι σε Ινδια μου εκανε. 

χαρουμενος που ειχαν σωθει ολες οι καρτες μου, σκεπτομενος ποσο τυχερος ειμαι που ζω σε μια τετοια χωρα καβαλησα το μηχανακι 

μου για αλλη μια φορα, ετοιμος για νεες περιπετειες!

υ.γ. τελικα δεν τον πηρα τηλεφωνο γιατι πραγματικα ειχα χιλια πραγματα στο μυαλο μου

υ.γ.2 θελω πραγματικα να πιστεψω οτι κατι τετοια θα συνεβαινε και στην ελλαδα αλλα μου ειναι δυσκολο

ζητω η Ιαπωνια, οι κατοικοι της και η οργανωση της!!!