Περιπετειες στους δρομους της Ιαπωνιας: ατυχημα στο πανεπιστημιο

1η Μαρτίου γυρισα απο την Ελλαδα στην Ιαπωνια. 

ξεκινησα λοιπον πρωι πρωι να παω στο πανεπιστημιο με το σκουτερακι για την εβδομαδιαια συναντηση του εργαστηριου. 

Αφησα το σκουτερακι εκει που παρκαρω συνηθως. 

Επειδη ομως ειχε μπει ο Μαρτιος και τα μαθηματα σταματανε μεχρι τον Απριλιο, οι προπτυχιακοι φοιτητες δεν ειχαν ερθει στο πανεπιστημιο και ειχα απλετο χωρο στη διαθεση μου.

Δεν υπηρχε κανενα αλλο ποδηλατο ή σκουτερακι σε αποσταση 5 μετρων απο το δικο μου.

(τυχεροι)

Το μεσημερι, με παιρνουν τηλεφωνο απο την γραμματεια του πανεπιστημιου:

'Ο κυριος Dimitorisu;'

'Ναι'

'Μηπως θα μπορουσατε να ερθετε εκει που εχετε παρκαρει; Συνεβη κατι.'

'Ερχομαι'

Φτανω λοιπον και βλεπω μια ομαδα 5 ατομων γυρω απο το σκουτερακι. Ενας το εβγαζε φωτογραφιες απο κοντα, οι αλλοι συζητουσαν κρατώντας ομπρελες και φορωντας κρανη. Με πλησιαζει η γραμματεας και αρχιζει τις υποκλισεις και τα 'χιλια συγγνωμη', και τα 'παλι καλα που δεν παθατε τιποτα'. 

Μου εξηγησε λοιπον πως ειχε φυγει κατι σαν δοκαρι απο τον τεταρτο οροφο και ειχε πεσει (και σχεδον διαλυσει) στο σκουτερακι μου...

Σπασμενοι καθρεφτες, σκισμενο καθισμα, ξεχαρβαλωμενα πλαστικα. Πολυ ομορφα...

Ηρθαν λοιπον ενας ενας να μου ζητησουν συγγνωμη που θα με βαλουν σε ταλαιπωρια μεχρι να επισκευαστει. 

Εγω με την κλασσικη μου αναισθησια, τους χαμογελουσα και το εβρησκα ολο αυτο που συνεβαινε παρα πολυ ενδιαφερον.  Ο υπευθυνος ασφαλειας του πανεπιστημιου μου ειπε πως θα μου πληρωσουν ολα τα μεταφορικα εξοδα που θα προκυψουν. Αυτοματως, η γραμματεας υπολογισε ποσο κοστιζει η διαδρομη μεχρι το σπιτι μου, ποσο κοστιζει η διαδρομη μεχρι το part-time job και το εστειλε για εγκριση. 

Φοβερη ταχυτητα. Μεσα σε λιγα λεπτα ειχαν τακτοποιηθει τα παντα. 

Εγω βεβαια εμεινα να κανω ολοκληρες διαδρομες για 2 εβδομαδες αλλα οταν σου συμπεριφερονται τοσο καλα, με αυτους τους απιστευτους τροπους, δεν μπορεις παρα να χαμογελασεις. (πολυ κουραση το τρενο...)

Την Παρασκευη λοιπον λιγες ωρες πριν τον σεισμο παρελαβα το επισκευασμενο σκουτερακι. 

Πεταμενα λεφτα κατα την γνωμη μου, η επισκευη κοστισε παρα πανω απο οσο θα εκανε ενα καινουργιο. Αλλα του κουτιου μου το κανανε δεν εχω παραπονο. Στην παραδοση, ηρθε παλι ο υπευθυνος ασφαλειας να απολογηθει για χιλιοστη φορα. Μαζι με το κλειδι μου εδωσε και μια δωροεπιταγη (νομιζα οτι αυτην την λεξη την χρησιμοποιουμε μονο στα τηλεπαιχνιδια) αξιας 50ευρω για να ψωνισω απο την μεγαλυτερη αλυσιδα βιβλιοπωλειων! θα προτιμουσα 50ευρω σε κρεπες αλλα τι να κανεις.

μια δωροεπιταγη με επιπεδο. Renoir!

Το συμπερασμα: Ναι λοιπον και στην Ιαπωνια συμβαινουν ατυχηματα (και σεισμοι) αλλα η ταχυτητα αντιμετωπισης τους ειναι φοβερα ψυχραιμη, γρηγορη και αποτελεσματικη. 

Ολα θα πανε καλα!