την Τεταρτη που μας περασε επειδη ηταν εθνικη εορτη βρηκαμε την ευκαρια να πεταχτουμε μεχρι το Κυοτο και συγκεκριμενα στο Kiyomizudera (ειναι ο ναος που ηταν υποψηφιος για τα συγχρονα 7 θαυματα, αλλα τελικα δεν επιλεχτηκε) για να δουμε τα φυλλα των δεντρων που εχουν κοκκινισει.
Στην επιστροφη λοιπον περασαμε εξω απο ενα παγωτατζιδικο. Ειχε τις 'κλασσικες' γευσεις οπως πρασινο τσαϊ, κοκκινα γλυκα φασολια αλλα επειδη τα κλασσικα τα βαριεσαι το μαγαζι αυτο ειχε και παγωτο με σαρδελες και πιπερι... Δεν τολμησα να το δοκιμασω. Η αντοχη (και η ανοχη) εχει και τα ορια της. Αν εχει δοκιμασει κανεις ας μας πει πως ηταν....
Αυτη η φωτο ειναι απο την ταμπελα που βρισκεται εξω απο ενα μαγαζι στο οποιο πηγαινω συχνα. Μεσημεριανο μενου με αμμο! Ενα ονειρο γινεται πραγματικοτητα. Οχι. Λατρεις της αμμου λυπαμαι αλλα αυτο το εστιατοριο δεν σερβιρει πιατα με αμμο απλως προκειται για αλλη μια περιπτωση κακοποιησης των αγγλικων.
Το sandwich απο τα αγγλικα, στα ιαπωνικα για συντομια το λενε sando (ολη η λεξη ειναι sandowuichi). Αυτος που εγραψε το μενου προφανως ειχε στο μυαλο του το sando (υπαρχει εξηγηση γιατι παρελειψε το τελευταιο ο αλλα δεν χρειαζεται πιστευω να το αναλυσω τωρα)