μεχρι στιγμης τα μεηλ που ελαβα για ερωτησεις για τους ιαπωνες εχουν ξεπερασει τις προσδοκιες μου, σας ευχαριστω!
δεν ξερω ποιος ειναι ο καλυτερος τροπος για να γραφω τα αποτελεσματα της ερευνας μου, νομιζω ενα ποστ για καθε ερωτηση ισως ειναι το λογικοτερο. εκτος και αν οι απαντησεις που μου δινουν οι ιαπωνες ειναι μικρες.
εχτες ειχα μαθημα με τον Yasojima-san. Στο παρελθον ειχαμε μιλησει πολλες φορες για την ιστορια της ιαπωνιας και πριν παω στην Okinawa μιλησαμε για τις βασεις του αμερικανικου στρατου στο νησι....ε και σε καποια φαση δακρυσε! τετοια συγκινηση για τα δεινα της okinawa.
οποτε λεω εδω ειμαστε, ο καταλληλοτερος για να μας απαντησει στην ερωτηση:
Ποια η άποψη τους για την εθνική περηφάνια και την προώθηση της μέσα από την εκπαίδευση (εθνικός ύμνος και σημαίες στα σχολεία πχ);
Yasojima-san (37 χρονων, γιατρος, παντρεμενος, μια κορη που την λενε Nene)
Δ: Εχω μια ερωτηση να κανω σημερα. Ποια ειναι η γνωμη σου για την εθνικη υπερηφανια των ιαπωνων; Στο σχολειο γινεται κατι για να ενισχυθει η εθνικη υπερηφανια;
Υ: Ε; Εθνικη υπερηφανια ε;.....Οχι στα σχολεια δεν γινεται κατι.
Δ: Δηλαδη δεν μαθαινετε για την ιστορια του Kimigayo (εθνικος υμνος) και του Hinomaru (η σημαια της ιαπωνιας);
Υ: Οχι, σχεδον καθολου. Πολλοι πιστευουν οτι αυτα τα δυο συμβολα εχουν μιλιταριστικο νοημα και ειναι αντιθετοι στην υπαρξη τους. Οποτε στο σχολειο δεν λενε και πολλα.
Δ: Για να καταλαβω στο σχολειο δεν ακουγεται ποτε ο εθνικος υμνος; δεν υπαρχει σημαια στο προαυλιο;
Υ: Ο εθνικος υμνος ακουγεται μονο στην τελετη αποφοιτησης. Τον τελευταιο καιρο ομως καποιοι εκφραζουν τα παραπονα τους για αυτο και ισως να μην ακουγεται στο μελλον. επισης ειναι μια ταση της εποχης, την ωρα που ακουγεται ο εθνικος υμνος να μην σηκωνονται οι μαθητες απο τις καρεκλες τους. Ισως απο αδιαφορια, ισως απο αγνοια. Δεν το αντιμετωπιζουν σοβαρα. Ισως γιατι κανεις δεν τους ειπε τι σημαινουν αυτα τα συμβολα.
Δ: Καταλαβα. Οι καθηγητες στο σχολειο δεν λενε για παραδειγμα ποσο ωραια χωρα ειναι η ιαπωνια, ποσο ανεπτυγμενη τεχνολογικα και πολιτιστικα ειναι; Θελω να πω το υπουργειο παιδειας δεν εχει δωσει καποιες οδηγιες για να περασουν καποια μηνυματα στα παιδια;
Υ: Οταν ημουν εγω μαθητης, οχι, τιποτα. Το ιδιο πιστευω γινεται και τωρα. Μαλλον οι καθηγητες αδιαφορουν να διαμορφωσουν νεους με εθνικη συνειδηση. Ισως παλι δεν φταινε οι καθηγητες αλλα ολος ο τροπος σκεψης της ιαπωνικης κοινωνιας. Μας μαθαινουν να ειμαστε σεμνοι και ταπεινοι. Ενω στην Αμερικη υποθετω τους μαθαινουν να αγαπανε την χωρα τους, στην Ιαπωνια δεν γινεται κατι τετοιο.
Δ: Αρα...Οι ιαπωνες δεν εχουν καθολου εθνικη υπερηφανια;
Υ: Θα ελεγα λιγη εως καθολου. Οχι οτι δεν αγαπαμε την χωρα μας, αλλα δεν μας εχουν μαθει να σκεφτομαστε ετσι.
Δ: Εχει σχεση και με τον δευτερο παγκοσμιο πολεμο ε;
Υ: Ακριβως! Πολυ σωστα. Δεν το εχουμε ξεπερασει ακομα σε μεγαλο βαθμο. Αυτος ισως ειναι ο κυριως λογος που αποφευγουν να ξυπνησουν μεσα μας βαθυα αγαπη για την πατριδα. Κρυβεται ακομα μεσα μας μια αισθηση ντροπης (για την ηττα) και μια αισθηση φοβου (οτι μπορει να ξαναγινει κατι παρομοιο στο μελλον). Θα μπορουσα να μιλαω ωρες για αυτο το θεμα!
η συζητηση εγινε καπως ετσι.
αρα, με λιγα λογια,
οι ιαπωνες κυριως λογω του δευτερου παγκοσμιου πολεμου φερουν ελαχιστη εθνικη υπερηφανια.
οι παλιοι γιατι εζησαν τον πολεμο και οι νεοι επειδη δεν διδαχτηκαν να εχουν εθνικη υπερηφανια, απο το σχολειο και απο τους μεγαλυτερους.
Μην ξεχνάς ότι οι Ιάπωνες είναι υπερβολικοί στη λύπη τους και φειδωλοί στη χαρά τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γενιά του φίλου σου, μπορεί να μην είναι λοιπόν τόσο αδιάφορη όσο φαίνεται. Οι μικρότερες γενιές, εντάξει, παντού σχεδόν είναι το ίδιο...
Δεν το περίμενα .Νόμιζα ακριβώς το αντίθετο.Μαλλον αυτή η σειρά των posts θα είναι γεμάτη εκπλήξεις για πολλούς απο εμάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες(πολυ καλή δουλειά)
και εγω επεσα απο τα συννεφα....τι να πω;μαλλον βλεπω πολυ τ.ν (οχι).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα κι από εμένα (και να πω βεβαίως ότι η ιδέα σου είναι καταπληκτική).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι η "εθνική υπερηφάνεια" είναι 'κακό που δεν πρέπει να το διδάσκουμε στα παιδιά' το είχα καταλάβει. Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι από πού πηγάζει η τόσο ισχυρή αίσθηση της ομάδας που υπάρχει στην Ιαπωνία.
Έξαιρετικό το πρώτο ποστ της νέας εποχής. Πολύ καλή ερώτηση, δεν ξέρω ποιός την έκανε, αλλά να που βγήκε κάτι σπουδαίο από την απάντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο και σε σένα για τις follow-up ερωτήσεις.
Α, μα ενώ με είχαν πιάσει οι ντροπές μου νομίζω θα στείλω κι εγώ κάποια ερώτηση!
Ίσως να παρατηρούμε κάτι κοινό λοιπόν στις χώρες που έχασαν τον Β' ΠΠ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Γερμανία απαγορεύει ό,τι από το παρελθόν της μπορεί να απειλήσει την τωρινή δημοκρατία της.
Η Ιαπωνία το πήρε και από φόβο και δεν προσπαθεί να φανατίσει τα τέκνα της.
Από την άλλη έχουμε την Ιταλία, που μας χαλά το μοτίβο.
Με κάνει να σκέφτομαι πώς θα ήταν αν η εξέλιξη των δικών μας χωρών αν ο πατροτισμός μας έμενε σε φυσικά επίπεδα. Απειλή για την τάχα εθνική μας ταυτότητα, ή θα μας επέτρεπε να αναλώσουμε τις δυνάμεις μας αλλού;
αααχ πολυ χαρηκα που σας αρεσε. ελπιζω και η συνεχεια με τις υπολοιπες ερωτησεις να ειναι στο ιδιο επιπεδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήμερικα σχολια,
για την αισθηση της ομαδας των ιαπωνων θα προσπαθησω να βρω καποιον καταλληλο να απαντησει.
για τους νεοτερους: στην ελλαδα τουλαχιστον δεν υπηρχε περιπτωση να καθεται καποιος ή να αδιαφορει οταν ^παιζει^ ο εθνικος μας υμνος. ...οχι επειδη αγαπαμε τοοοσο πολυ την ελλαδα απλα επειδη ετσι μας εχουν μαθει. στην ιαπωνια δεν τους το μαθαινουν αυτο απο οτι φαινεται.
για την γερμανια ειχα την εντυπωση πως το εχουν ξεπερασει το ολο θεμα και ειναι σαν να μην τρεχει τιποτα...χμμ δεν ξερω.
επειδη καθε φορα θελω να βρισκω τα καταλληλα ατομα για καθε ερωτηση, η ταχυτητα με την οποια θα δημοσιευω τις απαντησεις ισως να μην ειναι τοσο μεγαλη.
περιμενω και αλλες ερωτησεις,
για να δουμε ποσα θα μαθουμε που δεν ξεραμε για τους ιαπωνες!
μας περιμενουν εκπληξεις;
νομιζω οτι η επισημη θρησκεια του κρατους,το σιντο αν δεν κανω λαθος(διορθωσε με Δημητρη),ειχε στοιχεια εθνικιστικου χαρακτηρα και για αυτο το λογο δεν εχει τοση δημοτικοτητα πλεον,αλλα τι γινεται με το θεμα της θρησκειας σημερα στην Ιαπωνια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' όσο ξέρω, ο σιντοϊσμός βασίζεται στη λατρεία των προγόνων. Άρα πατάει στο "παλιό" και στην "παράδοση", όχι στον εθνικισμό. Αν δούμε τα ποσοστά σιντοϊστών και βουδιστών στην Ιαπωνία (κοντά στο 90% και για τις δύο θρησκείες) καταλαβαίνουμε ότι οι Ιάπωνες είναι ταυτόχρονα και τα δύο. Αυτό νομίζω ότι λέει πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, τώρα που το θυμήθηκα να πω ότι μια φορά στην Ταϋλάνδη είχαμε πάει στο σινεμά και πριν αρχίσει η ταινία έπαιξε τον εθνικό ύμνο. Σηκώθηκαν όλοι σε θέση προσοχής μέσα στο σινεμά! Εμείς δεν ξέραμε τι να κάνουμε, μας κοίταζαν καλά-καλά, οπότε σηκωθήκαμε κι εμείς όρθιοι. Δεν θα έλεγε όμως κανείς την Ταϋλάνδη εθνικιστικό κράτος. Ή όχι;
η la koumbara εδωσε μια απολυτα σωστη απαντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο σιντο ειναι θρησκεια βασικα σεβασμου προς τους προγονους και την φυση. μεχρι πριν τον πολεμο το σιντο ελεγε οτι ο αυτοκρατορας ειναι ενα ειδος θεου αλλα πλεον δεν λενε κατι τετοιο.
οπως ειπε η κουμπαρα οι ιαπωνες ειναι και βουδιστες και σιντοϊστες. αναλογα με την τελετη. δηλαδη ενα ο γαμος ειναι σιντοϊστικη τελετη, η κηδεια ειναι βουδιστικη (ή αναποδα;; χεχε). οι ιαπωνες δεν ειναι βαθυα θρησκευομενοι. εχουν παρα πολυ χαλαρη σχεση με την θρησκεια.
να τονισω ομως οτι ειναι μεγαλο το ποσοστο που πιστευει σε πνευματα και φαντασματα.
καλα οσο για το περιστατικο στην ταϋλανδη τελειως κουφο, δεν ειχα ιδεα.
Να προσθέσω κι εγώ κάποια πραγματάκια;
ΑπάντησηΔιαγραφήH προσωπική μου άποψη είναι ότι οι Ιάπωνες έχουν εθνική υπερηφάνεια, απλά την εκφράζουν διαφορετικά.
Το ότι δεν έχει να κάνει με παρελάσεις κλπ είναι, όπως είπες, κυρίως ιστορικό ζήτημα. Η Ιαπωνία πριν και κατά τον Β' ΠΠ είχε έντονα προπαγανδιστική εκπαίδευση η οποία ήταν η βάση για τη δημιουργία του υπερ-εθνικιστικού κράτους. Σήμερα, ο'τι έχει την παραμικρή σχέση με το τότε καθεστώς - σημαία, ύμνος, κλπ - εξοβελίζεται στα τάρταρα. (Βοηθάει βέβαια και το ότι το συνδικάτο των εκπαιδευτικών έχει παραδοσιακά έντονα αριστερίζουσες τάσεις).
Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι οι Ιάπωνες δεν είναι, με τον τρόπο τους, εθνικά υπερήφανοι. Υπάρχει μία τεράστια γκάμα από βιβλία, περιοδικά, άρθρα κι εγώ δεν ξέρω τι, που ασχολείται με το τι είναι τόσο διαφορετικό με τους Ιάπωνες που δεν το έχει κανένας άλλος λαός. Ένα παράδειγμα πχ είναι μια μονογραφή στην οποία ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι η ιδιάζουσα ομαδικότητα των Ιαπώνων οφείλεται στον τρόπο καλλιέργιας του ρυζιού. Το βιβλίο αυτό ήταν μπεστ-σελλερ για μήνες, και ζητήματα όπως ότι α) δεν καλλιεργούν σε όλη την Ιαπωνία ρύζι και β) υπάρχουν και άλλες χώρες που καλλιεργούν κατεξοχήν ρύζι και δεν εκφράζουν συλλογικότητα κατά τον ίδιο τρόπο, δεν φάνηκαν να απασχολούν κανέναν. Αυτού του είδους ψευδο-επιστημονικές μελέτες ονομάζονται 日本人論 nihonjinron και μεταφράζεται πάνω-κάτω σαν “θεωρίες για τους Ιάπωνες”. Αυτό δεν είναι μια μορφή εθνικής υπερυφάνειας;
Για την Ταϋλάνδη, ίσως επειδή δεν είναι τόσο κοντά στην Ελλάδα να μην μπήκε το θέμα στα νέα. Η χώρα βρήσκεται υπό πολιτική κρίση (λέγε με στρατιωτικό καθεστώς) από το 2008. 'Οποιος ενδιαφέρεται, ας δει στη wikipedia, εδώ
http://en.wikipedia.org/wiki/2008%E2%80%932010_Thai_political_crisis
κι εδώ:
http://en.wikipedia.org/wiki/2010_Thai_political_protests
Αν δε βγάζετε άκρη, αυτό το άρθρο τα λέει λίγο πιο μαζεμένα.
http://goodintentionsarenotenough.com/2010/05/my-take-on-the-conflict-in-thailand/
Συγνώμη για το σεντόνι!
Να προσθέσω κι εγώ κάτι;
ΑπάντησηΔιαγραφήH προσωπική μου άποψη είναι ότι οι Ιάπωνες έχουν εθνική υπερηφάνεια, απλά την εκφράζουν διαφορετικά.
Το ότι δεν έχει να κάνει με παρελάσεις κλπ είναι πράγματι, κυρίως ιστορικό ζήτημα. Η Ιαπωνία πριν και κατά τον Β' ΠΠ είχε έντονα προπαγανδιστική εκπαίδευση η οποία οδήγησε στο υπερ-εθνικιστικό κράτος και για πολλούς στον πόλεμο. Σήμερα, ο'τι έχει την παραμικρή σχέση με το τότε καθεστώς - σημαία, ύμνος, κλπ - έχει ακόμα το στίγμα του φασισμού.
Ωστόσο, υπάρχει μία τεράστια γκάμα από βιβλία που ασχολείται με το τι κάνει τους Ιάπωνες τόσο ιδιαίτερους. Ένα παράδειγμα πχ είναι μια μονογραφή στην οποία ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι η ιδιάζουσα ομαδικότητα των Ιαπώνων οφείλεται στον τρόπο καλλιέργιας του ρυζιού. Το βιβλίο αυτό ήταν μπεστ-σελλερ για μήνες και σαν θεωρία είχε περισσότερες τρύπες από ένα κεφάλι Ελβετικό κασέρι. Αυτού του είδους ψευδο-επιστημονικές μελέτες ονομάζονται 日本人論 nihonjinron και μεταφράζεται πάνω-κάτω σαν “θεωρίες για τους Ιάπωνες”. Το ότι αυτά τα βιβλία είναι τόσο δημοφιλή δεν υποδηλώνει μια μορφή εθνικής υπερυφάνειας; Φαντάζεστε στην Ελλάδα να έβγαζε κάποιος ένα βιβλίο που να έλεγε "οι 'Ελληνες είναι τόσο μάγκες γιατί η φέτα φτιάχνεται με πρόβειο γάλα"; (πείτε μου ότι δεν το έχουν πει και αυτό...)
Για την Ταϋλάνδη, ίσως επειδή δεν είναι τόσο κοντά στην Ελλάδα να μην μπήκε το θέμα στα νέα. Η χώρα βρήσκεται υπό πολιτική κρίση (λέγε με στρατιωτικό καθεστώς) από το 2008. 'Οποιος ενδιαφέρεται, ας δει στη wikipedia, εδώ
http://en.wikipedia.org/wiki/2008%E2%80%932010_Thai_political_crisis
κι εδώ:
http://en.wikipedia.org/wiki/2010_Thai_political_protests
Αν δε βγάζετε άκρη, αυτό το άρθρο τα λέει λίγο πιο μαζεμένα.
http://goodintentionsarenotenough.com/2010/05/my-take-on-the-conflict-in-thailand/
Καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ μόνο να πω ότι το σκηνικό στην Ταϋλάνδη το ζήσαμε το 1994. Όσο για τα έργα εθνικιστικής προπαγάνδας πιστεύω ότι όλες οι χώρες έχουν τους Λιακόπουλούς τους - η διαφορά είναι αν πρόκειται για εθνική, σχεδιασμένη ή χρηματοδοτούμενη από το κράτος πολιτική ή απλώς για μερικούς ιδιώτες που λένε τα δικά τους.
Και για να μην μπερδευόμαστε, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην εθνική υπερηφάνεια (που νομίζω ότι είναι κάτι ιδιαίτερα σύνηθες μεταξύ των λαών στις περισσότερες χώρες του κόσμου) και στο εθνικιστικό φρόνημα (που νομίζω ότι είναι κάτι που συνήθως κατακρίνουμε).
'Αλλωστε φάνηκε στην πρόσφατη σινο-ιαπωνική κρίση με το επεισόδιο της σύλληψης του κινέζου ψαρά που έπεσε πάνω στο ιαπωνικό και τις τριβές για τις βραχονησίδες το πόσο τους καίει σε εθνικό επίπεδο οτιδήποτε έχει να κάνει με εθνικά θέματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήη εντυπωση που μου εδωσαν βλεποντας ειδησεις ειναι οτι καπως λυγισαν κατω απο τις πιεσεις τις κινας. χρειαζονται πιο δυναμικους πολιτικους οι ιαπωνες. ειναι ολο γλυκαναλατοι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι τέτοιο σκέφτηκε και ο Akio Morita (της Sony) πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια και έγραψε το "Η Ιαπωνία που μπορεί να πει Όχι".
ΑπάντησηΔιαγραφήνομιζω πως το βιβλιο λεγεται:
ΑπάντησηΔιαγραφήη ιαπωνια που ΔΕΝ μπορει να πει οχι....
χμμ μηπως λεω για αλλο βιβλιο;
tora eida to post sou,poli oraio!
ΑπάντησηΔιαγραφήdes kai afto to arthro!
http://search.japantimes.co.jp/cgi-bin/nn20110604x3.htm
Dimitris !
γεια σου συνονοματε,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ενδιαφερον το αρθρο.
ισως λιγο υπερβολικοι αλλα και εμεις με ολες τις παρελασεις και τους υμνους και τις προσευχες τι καταλαβαμε...